Chrism Mass

Homily March 31, 2021 Is 61:1-3.6.8-9 Rev 1:5-8 Lk 4:16-21 

 Man proposes, God disposes. Nagplaplano ang tao pero ang Diyos naman ang gumagabay ng pangyayari. Ang ganda ng plano naming mga pari mga tatlong buwan nang nakaraan. Ngayong March 31 ay ang ikalimang daang anibersaryo ng unang misa na ginawa ng grupo ni Magellan sa Limasawa noong 1521. Easter noon. Kaya ang first Easter mass sa Pilipinas ay nangyari noong March 31, 1521. Ngayong taon, ang Easter ay April 4, kaya itinakda ng CBCP na bubuksan natin sa buong bansa ang commemoration ng 500th anniversary ng Christianity sa April 4, 2021. Sa araw na ito bubuksan na ang mga jubilee doors ng lahat ng Cathedrals sa mga dioceses sa buong bansa. Dito magsisimula ang ating 500th anniversary celebration. 

 Pero ano ang mangyayari ngayong March 31? Dito sa Maynila nagkasundo na ang mga pari na sa araw na ito ay ipagdiriwang natin ang Chrism mass. Ito ay ang pagbebendisyon ng langis para sa mga may sakit, ang langis na ginagamit sa mga Catechumens at ang Banal na Krisma, ang mahalimuyak na langis na ginagamit sa binyag, sa kumpil at sa pag-oordena. Kadalasan ito ay ginagawa sa umaga ng Huwebes Santo at kasama sa pagbebendisyon ng mga langis ay ang pagsasariwa ng mga pangako ng mga pari sa harap ng kanilang obispo. Ito ang itinuturing nating pista ng mga kaparian. Nagkakatipon ang lahat ng mga pari sa harap ng kanilang obispo upang ipakita ang pagkakaisa ng mga kaparian. Iisa lang ang pagpapari ng lahat. Ito ay ang pagpapari ni Kristo at ang punong pari nila sa isang diocese ay ang kanilang obispo. 

 Kaya maganda ang plano, bilang paggunita natin ng first mass sa bansa magkakatipon ang lahat ng mga pari sa Archdiocese of Manila para sa Chrism Mass na ililipat natin mula sa Holy Thursday papunta sa Holy Wednesday, ngayong araw, March 31. Ang hindi inaasahan ay lalala ang pagkalat ng Covid 19. Kaya ngayon nasa ECQ uli tayo. Bawal na ang malalaking pagtitipon. Kaya may dali-daling pagbabago; ilipat na lang ang pagsasariwa ng mga pangako ng mga pari sa pagdating ng bagong arsobispo natin. Kung kailan man iyan ay hindi pa natin alam. Ipagpatuloy na lang ang Chrism mass kahit walang mga pari at mga tao. Kailangan kasi ang banal na mga langis sa pagbibigay ng mga sakramento. Ang mga langis na bebendisyunan sa misa ngayon ang ibabahagi sa mga parokya upang gamitin nila sa sakramento ng pagpapahid ng banal na langis sa mga may sakit, at ang krisma naman ay gagamitin sa binyag at sa kumpil. Kahit na simple na lang ang Chrism mass natin, ito ay nilalahukan naman ng marami sa ating online platforms. Salamat sa iyong pagdalo sa misang ito. Kaya, man proposes, God disposes. 

 Ang langis ay isang ordinaryo pero mahalagang gamit sa pang-araw-araw na buhay. Ang langis na ginagamit noon sa Palestina sa lugar ng mga Hudyo ay galing sa olibo. Ginagawang langis ang mga bunga ng olibo, pinipiga ang mga ito. Ito ay ginagamit sa pagkain, ginagamit na pampaganda, ginagamit bilang pampalusog at pampasigla ng katawan, tulad ng sa pagmamasahe, at ginagamit din sa pagbabanyos sa mga may sakit. Kaya ang langis ay naging tanda ng kasaganahan, ng kalakasan, at ng kagalingan. 

 Kaya ang tanda ng pagbibigay ng grasya sa mga may sakit ay pagpapahid ng langis sa kanila. Ito po ay sakramento para sa may sakit, hindi sa mga naghihingalo na. Kaya kapag malubha na ang kalagayan ng isang tao maaari na siyang bigyan ng sakramento para sa may sakit para gumaling siya. May kumakalat palang video tungkol sa virtual anointing of the sick. Ito po ay isang paraan ng pagdarasal para sa may sakit pero hindi ito ang sakramento ng pagpapahid ng banal na langis. There is no virtual sacrament of anointing of the sick. Talagang kailangan na mapahiran ng langis ang may sakit ng pari, with the proper prayers, para magkaroon ng sacrament. 

 Tayo ay nilalagyan din ng Banal na Krisma sa sakramento ng binyag at ng kumpil. Naniniwala tayo na si Jesus ay ang Kristo. Ang ibig sabihin ng Kristo ay ang nilangisan, the anointed one. Ang paglalangis ay tanda ng pagtatalaga. At ang pagtatalaga na ito ay ginagawa sa mga hari, mga pari at mga propeta. Ang ating paniniwala ay si Jesus ang hari, pari, at propeta na itinalaga ng Diyos. Dahil sa naniniwala tayo na si Jesus ay ang kristo, kaya tinatawag tayo na mga kristiyano. Hindi lang si Jesus ang nilangisan; tayo rin ay nilangisan. Nakiisa din tayo sa mga gawain ni Jesus bilang mga pari, hari at propeta. Itinalaga din tayo ng Diyos. 

 Bilang pari maaari tayong mag-alay ng sakripisyo na nagpapabanal sa mundo. Nakikiisa tayo sa sakripisyo ni Jesus sa Banal na Misa, at ang ating buhay at mga gawain ay inaalay din natin sa Diyos kasama ng Banal na Misa. So you are able to join in the sacrifice of Christ because you are also priests. Our priesthood as the ordained is meant to serve your priesthood, that is why ours is ministerial priesthood while yours is royal priesthood. Tayong lahat ay mga hari. Our kingship is patterned after the kingship of Christ. We exercise our kingship by service. Maliwanag ang sinabi ni Jesus na ang dakila sa inyo ay ang naglilingkod sa lahat. Ang bawat isa din sa atin ay mga propeta. Ang propeta ay ang nagpapahayag ng salita ng Diyos. Hindi lang tayo tagatanggap ng Magandang Balita. Tayo ay tagapaghatid din ng mensahe ng Diyos sa ating kapwa. We are gifted with the faith in order to give the faith. Kaya bilang mga binyagan tayo ay nagsasalita at naninindigan para sa katotohanan at para sa mga aral ng Diyos. Nakikiisa tayong lahat sa pagpapalawak ng mga aral ni Jesus. 

 Ang ating ebanghelyo ay hango sa unang pagbasa natin na galing sa aklat ni propeta Isaias. Inako ni Jesus na siya ay itinalaga ng Diyos at nilangisan ng Banal na Espiritu upang ibahagi ang mabuting balita sa mga dukha at tumulong sa mga nangangailangan. Tinanggap ni Jesus ang misyong ito na ibinigay sa kanya. Ganyan naman talaga ang buhay niya. Pumunta siya sa maraming lugar ng Galilea upang manawagan ng pagsisisi. Hindi niya hinayaan na puntahan lang siya ng mga tao. Pinuntahan niya ang mga tao at nagsalita sa kanilang mga sinagoga. Ang mga tinulungan niya ay ang mga may sakit, ang mga makasalanan, ang mga inaalihan ng masasamang espiritu. Talagang siya ay para sa mga dukha. Akala ng mga tao na ang kristong darating ay tulad ng mga hari at mga generals nila na siya ay maging matagumpay sa digmaan at maluwalhati. This is not so. Jesus’ manner of being Christ is not of greatness but of service, service to the poor and offering himself so that we may be saved. 

 Mahalagang tandaan ito kasi ang pagka-kristiyano natin ay ayon sa pagkakristo ni Jesus. We too are anointed to bring good news to the poor. Kaya ang ating chrism mass ay nagpapaalaala sa atin sa kahulugan ng ating pagiging mga anointed. We share in the christness of Jesus. Nakikiisa tayo sa pagka-kristo ni Jesus. Tayo rin ay nilangisan. Maging masigla at maging matapang sana tayo sa ating pagiging Kristiyano.

Palm Sunday

Homily March 28, 2021 Passion Sunday Year B Mk 11:1-10 Is 50:4-7 Phil 2:6-11 Mk 14:1-15:47 

 With our celebration this Sunday we open the Holy Week. Nakakalungkot na ngayong taon, tulad ng last year, kakaiba pa rin ang pagdiriwang natin ng Semana Santa dahil sa pandemia. But the covid virus cannot prevent us from getting in touch with the Lord in a deeper way and in worshipping him these days. Kaya sa halip na malungkot lang, mas planuhin natin kung paano tayo makalapit sa Panginoon sa mga araw na ito kahit na we are limited by the lockdown. 

 Napakayaman po ang mga readings at mga prayers natin sa semana santa. Ikinalulungkot ko na hindi ko matatalakay ang lahat ng magagandang mensahe sa homilia. Maiksi lang ang panahon para sa homily. Kaya I suggest that you do not just depend on the homily to understand the word of God. On your own, take time to read the readings before the mass as a preparation and after the mass as a deepening. Ang inyong pagbabasa mismo ay maraming nang sasabihin sa inyo. Take the homily just as a supplement to the rich nourishment that our Holy Celebrations offer us as found in the readings and in the prayers. 

 This Sunday is known by two names: Palm Sunday and Passion Sunday. Tinatawag itong Palm Sunday o Linggo ng Palaspas kasi sinisimulan natin ang misa sa pag-alaala ng pagpasok ng Panginoong Jesus sa Jerusalem at tinanggap siya nang masaya at maluwalhati ng mga tao. Ang mga palaspas na dali-dali nilang pinutol sa mga puno ay tanda ng kanilang kagalakan sa pagtanggap sa kanya. Tinatawag din itong Passion Sunday o Pagpapakasakit ng Panginoon kasi binabasa natin ang passion narrative, o kuwento ng pagpapakasakit at pagkamatay ng Panginoon. Kaya may dalawang gospel readings tayo: ang isa ay tungkol sa pagpasok ni Jesus sa Jerusalem at ang ikalawa, na mas mahaba, ay tungkol sa pagpapakasakit at pagkamatay niya. Magkaiba ang diwa ng dalawang readings na ito. Masaya ang mga tao sa pagtanggap kay Jesus sa unang gospel reading. Matagumpay ang Panginoon. Siya ay ang matagumpay na leader na tinatanggap ng kanyang kababayan. Kinilala siyang dumadating sa ngalan ng Panginoon, na siya ay ang anak ni David. Tutuparin na niya ang matagal na pangako na itatatag ang kaharian ng Diyos. Sa ating ikalawang gospel reading ang diwa ay lungkot at pasakit. Si Jesus ay kinokontra ng lahat – ng mga leaders ng mga Hudyo, ng mga Roman soldiers, ng mga tao, at pati na rin ng mga tulisan na kasama niyang pinapatay. Parang bigong-bigo si Jesus – nag-iisa, iniwan ng kanyang mga alagad, at nagtapos ang pagbasa sa pagkamatay niya at paglilibing sa kanya. To which do you feel closer this Sunday: to Palm Sunday or to Passion Sunday? Palagay ko hindi tayo makapipili sapagkat ang dalawang ito ay nangyari kay Jesus, at sa pagitan lang ng ilang araw! 

 Marami ang mga personages na involved sa mga pagbasa natin: nandiyan siyempre si Jesus, nandiyan ang mga alagad, ang mga babae, ang mga leaders ng mga Hudyo, si Pilato, ang mga kawal ng Templo at ang mga Romano. Gusto kong bigyan ng focus ang mga tao, ang madla, the crowd. Nandoon sila at mahalaga din ang papel nila, ngunit madalas hindi natin sila napapansin. 

 Noong bata pa ako naitanong ko sa aking sarili bakit naman kay bilis magbago ng madla. Sa Palm Sunday, masaya na kinilala nila si Jesus na galing sa Diyos, na siya ang katuparan ng pangako kay David. Tuwang- tuwa sila na tinanggap siya sa kanilang lungsod. Pero pagkaraan ng ilang araw lang, ang mga tao ay sumisigaw na ipako siya sa krus. Habang pinapasan ni Jesus ang kanyang krus nakita din siya ng maraming tao, pero tiningnan lang at binalewala. Wala silang kibo sa kanyang pagpapasan ng krus. Bakit ganyan kabilis magbago ang mga tao? 

 May iba’t ibang paliwanag. Maaari kaya na iba ang mga tao na tumanggap sa kanya sa Linggo ng Palaspas at iba naman ang madla na sumigaw na ipako siya sa Krus? Maaari! Pero nasaan iyong masayang nagwagay-way ng palaspas noong Linggo? Marami ang mga taong iyon kasi nagkagulo nga ang buong lungsod. Sila ba ay natakot na lang? O sila ba ay hindi na nakialam kay Jesus noong siya ay hinuli na? Nandoon lang sila sa panahon ng ligaya pero nawala noong panahon na ng kagipitan. O sila ay parehong mga tao noong Linggo at noong Biernes? Kung sila din iyon, nagpapadala lang pala sila sa iba. Dahil sa may sumigaw ng Hosanna sa Kaitaasan, sigaw din sila ng Hosanna sa Kaitaasan. Dahil sa may sumigaw na ipako siya sa krus, sigaw din sila na ipako siya sa krus! 

 Mga kapatid, ituring natin ang ating sarili bilang mga nasa madla. Tayo ba iyong mga tao na nagpapadala lang sa ihip ng hangin? We just go with the popular views, or rather with the noisy views. Kung saan ang marami, nandoon tayo, ang malakas na sigaw ay siya ring sigaw natin. Sinulat ng Banal na Espiritu sa Simbahan sa Laodicea sa aklat ng Pahayag: “I know your works; I know that you are neither cold nor hot. I wish you were either cold or hot. So, because you are lukewarm, neither hot nor cold, I will spit you out of my mouth.” (Rev. 3:15-16) Sana po may paninindigan tayo at manindigan tayo. Hindi lang tayo nagpapadala sa iba. 

 Tayo ba iyong madla na hindi nakikialam sa mga pangyayari sa ating lugar? Maaaring natuwa sila noong tinatanggap si Jesus noong Linggo, pero pagkatapos noon nagpatuloy na lang sila sa kani-kanilang pangkaraniwang gawain na hindi nila alam na si Jesus na kanilang kinilala na galing sa Diyos ay hinatulan na pala at pinako na sa krus. Tandaan natin na mabilis ang pangyayari. Hinuli si Jesus noong gabi ng Huwebes at sa susunod na araw noong alas nuebe ng umaga ay ipinako na siya sa krus. Kaya iyong mga tao na hindi listo o walang pakialam, bago nila namalayan, pinatay na ang kanilang hinahangaan. Mabilis kumilos ang masasama. Ayaw nilang mabisto ang kanilang ginagawa. Kaya kung ang mga tao ay walang kibo at hindi listo, magugulat na lang sila tapos na ang lahat. Hindi ba ganyan ang nangyari sa military take over sa Myanmar noong Feb 1? Agad kinulong ang mga leaders na binoto ng bayan at mga generals na ang namuno. Hindi ba ganyan ang nangyari sa pagpasa ng Anti-Terror Law? Habang abala tayo dahil sa Covid 19, inaprobahan na sa congress ang bill at agad pinirmahan ng Presidente? Hindi ba ganyan ang nangyari noong Bloody Sunday noong March 7? Umagang umaga pa pinasok na ang mga bahay at opisina ng mga progressive leaders sa iba’t-bang lungsod ng Southern Tagalog, pinatay ang 9 at hinuli ang iba? Mabilis kumilos ang masama! 

 May bahagi rin ng madla na nagpapasulsol at nagpapabili. Sinulsulan ng mga matatanda ng bayan ang mga tao na sumigaw na si Barabas ang palayain at si Jesus ay ipako sa krus. Ngayon din may mga taong nagpapasulsol, nagpapagamit at nagpapabayad. Sana wala tayo diyan. Pero may mga taong ganyan. Mga tao na hinahakot sa mga rally, mga influencers na nagpapabayad na mag-spread ng fake news, mga tao na nagpapagamit sa panahon ng election – sila iyong namimili at nagpapabili ng boto. 

 Mga tao ang tumanggap kay Jesus at mga tao rin, instigated by the leaders, ang nagpapako sa kanya sa krus. Sana tayo na nagdiriwang ng Semana Santa ay hindi lang lumingon sa nangyari sa ating minamahal na Jesus noon. Tingnan din natin ang ating sarili ngayon. Hindi sana maulit sa atin ang ginawa ng madla, ng crowd noon. Kaya huwag lang tayo maging bahagi ng madla. Maging disciples tayo, at disciples na may paninindigan, hindi nagtatago sa madla kapag nandiyan na ang panganib, at hindi tulad ni Pedro na matapang lang magsalita pero kapag inusisa ay tinatwa na ang kanyang Panginoon. 

 How do we stand by and stand up for Jesus? By building up our convictions. Ito ay nagagawa sa pamamagitan ng malalim na pagninilay so that we know who Jesus is for us, ng vigilance sa mga pangyayari so that we may not be caught off guard, at ng panalangin, upang mapalakas tayo ng Diyos. Kaya sabi ni Jesus sa kanyang mga alagad sa Jarden ng Gethsemani: “Pray that you may not enter into temptation.” Kaya pumasok tayo sa ganitong mga gawain ng pagninilay, pagsubaybay at pagdarasal. The lockdown can help us build up our convictions. Kaya nga sabi ni San Pablo: All things work out for the good, for those who love God. Kahit na ang Semana Santa sa panahon ng lockdown ay may kabutihan ding dinadala.