Homily January 31, 2021

4th Sunday of Ordinary Time Year B Deut 18:15-20 1 Cor 7:32-35 Mk 1:21-28 

 Noong ang mga Israelita ay nasa Bundok ng Sinai pagkatapos ng matagumpay nilang paglabas sa Egipto, nagsalita ang Diyos sa kanila. Nagpahayag ang Diyos sa kanila sa pamamamagitan ng kulog, kidlat, lindol at makapal na usok. Natakot ang mga tao. Kaya sinabi nila kay Moises na siya na lang ang lumapit sa Diyos at makipag-usap sa kanya at sabihin na lang niya sa kanila ang salita ng Diyos. Kaya nangako ang Diyos na magpapadala siya sa mga tao ng isang propeta na tulad ni Moises na siyang magsasalita sa kanila sa kanyang pangalan. Noong mamatay na si Moises, hinihintay ng mga tao ang pagdating ng propetang ito na ipinangako ng Diyos, lalung lalo na kapag nangangailangan sila ng gabay ng Diyos. 

 What is a prophet? In our modern usage now, a prophet is understood as one who speaks about the future. He is more of a future teller or even a fortune teller. Hindi iyan ang ibig sabihin ng propeta sa bibliya. The prophet in the Bible is the mouthpiece of God. He is the one who speaks in the name of God, whether that message is interpreting the past, or giving the demands of the present, or foretelling the future. Ang mensaheng dala ng propeta ay hindi kanya, kundi galing sa Diyos. Maliwanag at may tapang na pinapaabot niya ito sa mga tao. 

 The Israelites had experiences of prophets, kings and priests, but all of these fall short of their expectation of the one who will truly minister to them as promised by God. All these expectations of the ideal priest, prophet and king have been lumped up together in their expectation of the messiah, the Christ, that is, the anointed one who will lead them as king, who will teach them as prophet, and who will sanctify them as priest. 

 Para sa ating mga Kristiyano, dumating na ang Kristo. Siya ay si Jesus na taga- Nazareth. So we call Jesus as the Christ – Jesus Christ. In baptism we share in the life of Jesus. Receiving the life of Jesus, we also participate in his mission. Dahil tayo ay nakikiisa sa pagka-kristo ni Jesus, kaya tayo ay mga Krist-iano. Kung gayon nakikiisa tayo sa kanyang pagiging Hari, Pari at Propeta. Let us focus our attention on our function as prophets today as our readings speak of this. 

 Sa ating gospel ngayong araw, namangha ang mga tao sa salita ni Jesus. Iba siyang mangaral. May kapangyarihan ang kanyang salita – he spoke with authority – hindi tulad ng kanilang mga guro at eskriba. Ano ba ang kapangyarihang ito? Marahil siya ay nagsasalita ng buong tapang at walang alinlangan dahil sa convinced siya sa kanyang sinabi. Ito ay hindi lang nanggaling sa kanyang narinig o napag-aralan, kundi galing sa malalim niyang paniniwala. Marahil ang mga insights ni Jesus ay kakaiba. Lapat ito sa karanasan ng mga tao at angkop sa kanilang buhay. He was not just speaking in the air or trumpeting his knowledge or eloquence. Dahil sa kanyang mga aral, pinupuntahan siya ng mga tao. May isa pang kapangyarihan ang Salita ni Jesus. Napapalayas niya ang masasamang espiritu. He identified them and cast them out. Kaya ang sabi ng mga tao: “What is this? A new teaching with authority. He commands even the unclean spirits and they obey him.” Really the Word of God in Jesus is living and effective. It is like a sharp sword that cuts down evil. Kaya kinikilala natin na si Jesus na nga ang propeta na ipinangako ng Diyos kay Moises. 

 The Church continues the prophetic ministry of Jesus. He sent his apostles to go forth and teach. From the time of the coming down of the Holy Spirit the church has spread the Word of God all over the earth, up to our time. 

 Ang Salita ng Diyos ay isang espada na may dalawang talas – a two edged sword. Matulis ito na magbigay ng aliw at lakas ng loob sa mga nalulungkot at takot, at matulis din ito sa pagtuligsa sa masasama, mapagsamantala, at pabaya. God told the prophet Jeremiah: “I place my words in your mouth. Today I appoint you as prophet over nations and over kingdoms, to uproot and to tear down, to destroy and to demolish, to build and to plant.” 

 May mga salita ang propeta na nakabibigay ng aliw at may mga salita naman siya na nakahahamon at nakakakonsiyensiya. Ganyan din ang Salita ni Jesus. May sinasabi siya na nagbibigay ng comfort tulad ng “Halikayong mga napapagod at bibigyan ko kayo ng kapahingahan.” May mga salita din siya na nakahahamon tulad ng: “kung hindi mo papatawarin ang nagkakasala sa iyo, hindi ka rin patatawarin ng iyong Diyos Ama sa langit.” 

 Ganoon din ang pagiging propeta natin – lahat tayo na mga binyagan sa simbahan. May mga salita tayo na nagpapagaan ng loob sa mga sugatan sa buhay, pero may mga babala din tayo sa mga gumagawa ng masama o nabubuhay sa bisyo. Hindi dapat tayo maduwag na magbigay ng warning sa mga gumagawa ng masama. Itutuwid ang mali. Pagsabihan ang nagsasamantala. Hindi lang natin tatanggapin ang masasarap na pakinggan na mga salita. Pakinggan din natin ang mga malalakas na salita na nanawagan sa atin. Kaya nga sa ating salmong tugunan ang ating tugon ay: “If today you hear his voice, harden not your hearts.” 

Kaming mga pari at obispo ay may prophetic ministry din. Kailangan naming sabihin na kung ano ang mali ay mali, ano ang tama ay tama. Kung may demonyo diyan, kailangan pangalanan ang masamang espiritu at ito ay palayasin. Talagang maling pumatay, pagpatay man ng sanggol sa tiyan ng nanay, o pagpatay ng pinahihinalaang drug addict or communista, at pagpatay ng mga tinaguriang criminal. Talagang mali ang magsinungaling at magmura, kahit na sino man ang gumagawa nito. Talagang maling magbintang na wala namang prueba tulad ng sa red-tagging. We need to unmask what is wrong and not be cowed by fear. At the same time we have to proclaim what is right – that in the vaccine issue, the vulnerable and most exposed to the virus because of their work are to be prioritized, that we need to think more of the common good and not just our personal likes or dislikes when it comes to vaccines, that we have to care more for our common home rather than business ventures as in the case of mining. 

 Hindi tumitigil ang Diyos sa paggagabay sa kanyang bayan. Kaya patuloy siyang nagpapadala ng mga propeta. Makinig tayo sa pinapadala ng Diyos at huwag natin salain ang kanyang Salita, na tinatanggap lang natin ang gusto natin at kinokontra ang ayaw nating pakinggan. And let us consider that the Word of God has societal implications. Hayaan nating liwanagan ng Salita ng Diyos ang mga nangyayari sa ating lipunan. Ang lipunan at ang kapaligiran ay kailangan ding iligtas, at hindi lang ang ating kaluluwa. 

 Let us be grateful for the ministry of prophecy in the Church. Ito ay tanda ng pagmamahal ng Diyos sa kanyang bayan. Kaya makinig man ang tao o hindi, hindi titigil ang mga propeta na magsalita. Sabi ng Diyos kay propeta Ezekiel: “You shall say to them: Thus says the Lord GOD. And whether they hear or resist-- they are a rebellious house-- they shall know that a prophet has been among them….You must speak my words to them, whether they hear or resist, because they are rebellious. (Ezek. 2:5.7) 

 “If today you hear the voice of the Lord, harden not your hearts.”

Homily January 24 2021

3rd Sunday of the Year Year B National Bible Sunday Jonah 3:1-5.10 1 Cor 7:29-31 Mk 1:14-20 

 Since 1982 the Philippines has been celebrating the National Bible Sunday every third Sunday of January. This is a celebration of all the Christians in the Philippines since the Bible is something that we all have in common that is dear to us. In this day the Bible is recognized and promoted as a very important vehicle of God’s revelation to his people. God’s word is alive and effective and through it we come in touch with God. 

 Sa panahon natin na tayo ay binabaha ng napakaraming mga balita at mga ideas, madalas tayo ay nahihilo at nalilito. Ano ba talaga ang mahalaga? Ano ba talaga ang maaasahan? Kailangan natin ito lalo na sa mga mahahalagang tanong ng buhay, tulad ng: Ano ba ang saysay ng buhay? Ano ba ang talagang magbibigay ng kaligayahan? Bakit ba kailangan ng pag-ibig? Ano ba talaga ang pag-ibig? Ano ba ang kamatayan? Napakaraming mga tanong na mahalaga sa buhay natin. Mabuti na lang at ang Diyos natin, sa kanyang pagmamahal sa atin, ay nagbibigay ng liwanag sa atin sa pamamagitan ng kanyang salita. 

 Ang Salita ng Diyos ay maaasahan. Siya ay tapat at nagsasalita siya kasi mahal niya tayo. Alam rin niya ang kanyang sinasabi kasi siya ang may likha sa atin at siya ang may kapangyarihan sa lahat. 

 God speaks to us in so many ways – through creation, through our conscience, through the events that happen in our lives, through the people he sends, through the church, through the Bible and especially through his Son Jesus Christ. Jesus, being the son of God made flesh, is the definitive word of God to us. The Bible, on the other hand, is the written word of God. It is a sign of God’s humility and sincerity that he puts himself on record in the Bible. 

 Dahil sa ang Bibliya ay Salita ng Diyos, iyan ay mabisa. Iyan ay makapangyarihan. The Word of God is not only informative. Hindi lang ito nagbibigay ng kaalaman. Ito ay nagbibigay ng kaganapan. God’s Word is performative. It brings about what it says. Serioso siya sa kanyang sinasabi at ginagawa niya ang kanyang sinasabi. Sana serioso din tayo sa pagtanggap nito. 

 Si Jonas ay pinadala ng Diyos na magpahayag sa mga taga-Nineveh. Ang mga Assyrians ay kaaway ng mga Israelita. Malupit nilang tinalo ang mga Israelita sa mga digmaan at pinatapon sa iba’t-ibang lugar, kaya nawala ang 10 tribes of Israel. Kaya galit na galit ang mga Israelita sa mga taga-Nineveh, ang kapital ng Assyrian Empire. Ayaw ni Jona na magsalita doon pero napilitan siya. Hindi siya makatakas sa Diyos. Pero hindi bukal sa loob niya ang kanyang pagpapahayag. He covered only one-third of the city. He walked only 1 day instead of three days to cover the whole city. At ang mensahe niya ay hindi nagbibigay ng pag-asa. “Forty days more and Nineveh will be destroyed.” Pero kahit na matamlay ang pagpahayag ni Jonas, ang Salita ng Diyos sa pamamagitan niya ay mabisa. Ito ay tinanggap ng mga tao, mula sa hari hanggang sa pinakamaliit na mamamayan. Lahat ay nagsisi. Nag-ayuno sila at umupo sa abo. Makapangyarihan ang salita ng Diyos. Ito ay nagdala ng pagbabago sa lahat. Dahil dito hindi sinira ng Diyos ang Nineveh. Naligtas silang lahat. 

 Ganoon din ang salita ni Jesus. Tinawag niya ang dalawang pares na magkakapatid: si Simon at si Andres, si Juan at si Santiago. Kahit na sila ay nasa gitna ng kanilang trabaho, iniwan nila ang lahat at sumunod kay Jesus. God’s word is attractive. 

 Ang salita ni Jonas at ng mga propeta, ang salita ni Jesus at ng mga apostol, ay siya ring salita na patuloy na pinahahayag ng simbahan. Maraming mga tao ang napapakilos ng Salita ng Diyos. Si Anthony ay isang taong maykaya. Noong marinig niya ang ebanghelyo na nananawagan na dapat iwanan natin ang lahat at sumunod sa kanya, pinagbili niya ang ari-arian niya at tumira siya sa disyerto. He became known as St. Anthony of the Desert, the one who started the eremitical life in the Church. Nagkaroon siya ng maraming disciples at nagsimula siya ng movement ng mga tao na nagbigay ng buhay nila sa panalangin at pinetensiya. 

 Sinulat ni San Pablo sa ating ikalawang pagbasa na huwag tayong magpatali sa mga gawain o mga bagay ng mundong ito. Kaya ang mga namimili, mamuhay sila na parang hindi na nangangalakal. Ang may asawa, na para ng walang asawa, ang mga tumatangis, na hindi na tumatangis, kasi ang lahat ng bagay sa mundong ito ay lilipas. Huwag tayo magpatali dito. Ang tanging maaasahan lang ay ang salita ng Diyos. In the book of the prophet Isaiah we read: “A voice says, "Proclaim!" I answer, "What shall I proclaim?" "All flesh is grass, and all their loyalty like the flower of the field. The grass withers, the flower wilts, when the breath of the LORD blows upon it." "Yes, the people is grass! The grass withers, the flower wilts, but the word of our God stands forever." (Is. 40:6-8 NAB) 

 Kung ang Bibliya ay Salita ng Diyos at ang Salita ng Diyos ay buhay at mabisa, at ito’y permanente, siniseryoso ba nating pakinabangan ito? Halos lahat naman sa atin ay may Bible. Basahin natin ito. Hinahamon ko kayo kung ilan na sa inyo ang makapagsasabi na nabasa na niya ang buong Bible? Marami sa alam natin tungkol sa Bible ay patingi-tingi – a passage here, a story there, but we have not read the whole story from beginning to end. 

 Pero hindi lang sapat na basahin ang Bible. Gusto nating ito ay lalong maintindihan. Hindi naman sinulat ang Bible para lituhin tayo. Ito ay sinulat upang tulungan tayong maintindihan ang gustong sabihin ng Diyos. Naging mahirap na lang ito sa atin ngayon kasi matagal na itong isinulat – higit na 2 libong taon na, sinulat sa ibang lenguahe na hindi na ginagamit ngayon, at sinulat ng iba’t ibang tao sa iba’t ibang kalagayan. Kaya kailangang pag-aralan. Pero kung nagsisikap tayong maunawaan ito, mauunawaan natin, kasi ang Espiritu ng Diyos na tumulong sa mga manunulat noon na ang Bible ay isulat, ay kumikilos din ngayon na ang mga mambabasa nito ay gabayan. 

 Inuunawa natin ang Bible upang ito ay maging inspirasyon sa ating mga dasal at maging gabay sa ating buhay. Hindi tayo malilihis sa ating mga desisyon kung isinasa-alang-alang natin ang kalooban ng Diyos na siyang laman ng Bible. Sinabi ni Baruch: “Blessed are we, O Israel, for what pleases God is known to us!” (Bar 4:4) 

 Siniseryoso natin ang Bible hindi dahil sa gusto natin maging Bible scholars. Siniseryoso natin ito upang tayo ay maging mas mapalapit kay Jesus. Ang Bible ay ang salita ng Diyos na nakasulat. Binabasa natin at inuunawa ang nakasulat upang mas maging mahigpit ang ating kaugnayan kay Jesus, ang Salita ng Diyos na naging tao. So when we read the Bible, Jesus, the word of God enters into us. He nourishes and enlightens us. 

 Ang Salita ng Diyos sa Bible ay hindi lang nagbabago sa bawat isa sa atin. Ito ay nagbabago din sa ating lipunan, sa ating bansa. We all long for the transformation of our beloved Philippines. We believe that this transformation will not be brought about by any change of the constitution or by any foreign direct investment. It will be transformed if we have transformed leaders and transformed citizens. Ang tao ang dapat magbago o baguhin, hindi ang sistema. At ano ba ang makababago sa puso at character ng tao kundi ang salita ng Diyos sa sumusuot sa kaibuturan ng ating puso’t isip? Nilalantad ng Salita ng Diyos ang ating mga balak, pati na ang ating mga sekreto. Hayaan nating liwanagan tayo ng Bible at magkakaroon ng tunay na pagbabago ang ating bayan, tulad ng pagbabago ng buong lunsod ng Nineveh at naligtas silang lahat. Hear the voice of the Lord! Open the Bible and read it!

Homily January 3, 2021, Feast of the Epiphany

Year B Is 60:1-6 Eph 3:2-3.5-6 Mt 2:1-12 

 Merry Christmas. We are still in the Christmas season. The child is born for us. Dumating nga ang Diyos sa atin. Ang tanong: para kanino siya dumating? Para sa kanyang pamilya lang, ang angkan ni David? Para lang ba siya sa mga Hudyo, the chosen people of God? Para lang ba siya sa mga taong mabait? O sa mga Kristiyano lang? Ang kapistahan natin ngayong araw ang sasagot sa tanong na ito. 

 Traditionally we call this the Feast of the Three Kings. This is inaccurate. Hindi naman po mga hari ang bumisita kay Jesus. Sinasabi sa atin na sila ay mga pantas, mga astrologers, mga mag-aaral ng mga bituin na galing sa silangan. Saan sa silangan hindi nga natin alam. Sabi ng iba sa Arabia daw, o sa Ethiopia, o sa Persia o sa India. Sa totoo lang, hindi talaga natin alam. But the east is usually connected with wisdom in ancient Israel. Ni hindi man sinasabi na sila ay tatlo. Alam natin na sila ay may dalang tatlong regalo, so traditionally we have supposed that each of them carried a gift, but they could be two with three gifts or even five with three gifts. So to call this the feast of the Three Kings is not accurate. Besides it does not give the real meaning of the feast. So the ancient name of the Feast of the Epiphany of the Lord is more appropriate. Epiphany means manifestation or appearance. Ito iyong kapistahan ng Pagpapakita o Pagpapakilala ng Panginoon. 

 May tatlong pagpapakilala si Jesus. Pagpapakilala sa kanyang mga alagad. Iyan iyong paggawa niya ng unang milagro niya sa kasalanan sa Cana. Nakita ng kanyang Ina at ng kanyang mga alagad ang kanyang kaluwalhatian sa himalang ito. Nakilala siya sa mga Hudyo noong bininyagan siya ni Juan Bautistas sa ilog Jordan. Bumaba sa kanya ang Espiritu Santo sa anyo ng kalapati at may boses mula sa langit na nagsasabi na siya ang kinalulugdang anak ng Ama. At ngayong araw ang pagkilala sa kanya ng mga pantas na galing sa Silangan sa pamamagitan ng tala. 

 Ang tanong natin kanina: Para kanino dumating si Jesus? Sa kapistahang ito sinasabi sa atin na siya ay dumating para sa lahat ng mga tao. Ang lahat ng lahi ay represented ng mga pantas. Ang mga ito ay hindi mga Hudyo. Iba ang paniniwala nila pero kinilala nila si Jesus na hari ng mga Hudyo. 

 Iyan din ang sinabi ni Propeta Isaias sa ating unang pagbasa. Dumating na ang liwanag. “Darkness covers the earth, and thick clouds covers the earth; but upon you the Lord shines, and over you appears his glory. Nations shall walk in your light.” Kikilalanin siya ng lahat. Dadalhin sa kanya ang kayamanan ng mga bansa. Natupad ang mga salitang ito pagdating ng mga pantas mula sa malalayong lugar na may dala-dalang mga regalo. Ang mga regalo nila ay nagpapahiwatig ng kanilang pagkilala sa sanggol na ito: ginto, sapagkat siya ay hari; kamanyang, sapagkat siya ay Diyos; mira sapagkat siya ay mag-aalay ng sarili niya bilang sakripisyo. 

 Itong universality of salvation ay siya rin ang mensahe ni San Pablo sa ating ikalawang pagbasa. Kinilala ni Pablo na binigyan siya ng katangi-tanging misyon. Siya ay katiwala ng Diyos upang ipaabot sa mga gentil, sa mga hindi Hudyo, na sila rin ay magmamana ng mga pangko ng Diyos para sa kanyang bayan. Sila rin ay kasama sa katawan ni Kristo at makikinabang sa mga pangako ng Diyos sa pamamagitan ni Jesukristo. Salvation is for all peoples. 

 Ito ay isang magandang balita. Ang biyaya ng Diyos ay para sa lahat, kaya si Jesus ay dumating para sa lahat. Pero, ang magandang balitang ito ay isang malaking hamon sa ating panahon ngayon na dahil sa maraming problema at sa kasakiman, malaki ang tukso na magkakanya-kanya na lang tayo. Para sa atin lang ang biyaya. Maliwanag itong nangyayari ngayon sa agawan – talagang agawan – sa vaccine. Ang mga mayayamang bansa ay gustong sila lang muna ang mabakunahan kasi sila ang may pera, kasi sila ang may technology na nakatuklas ng vaccine. Pati na dito sa ating bayan, may mga tao nang nagpalusot na unang mabakunahan kahit hindi pa iaaaprobahan ng gobyerno. Mga tao ng gobyerno pa ang lumalabag sa proseso na takda ng gobyerno. Each one for himself. And the government does nothing about it. Hindi, ang kaligtasan ay para sa lahat. Kailan tayo matututo na kung hindi maliligtas ang lahat hindi maliligtas ang bawat isa? 

 Oo, ang sanggol ay isinilang para sa lahat. Pero sino ang nakatagpo sa kanya? Iyong mahihirap at iyong naghahanap sa kanya. God went out of his way, he sent his angels, to announce the birth of the child to the shepherds, mga mahihirap na tao na kahit na sa kadiliman ng gabi ay nagtatrabaho. Sila ang unang binalitaan. At dahil sa sila ay naniwala, pinuntahan nila ang sabsaban at nakita ang sanggol. Really the good news is preached to the poor. Ito rin ang ginawa ni Jesus noong siya ay nagpahayag. Umikot siya sa mga mahihirap, mga may sakit, mga makasalanan at pinadama sa kanila ang pagkalinga ng Diyos. Kaya nga ang simbahan ay may option for the poor. We give preferential love for the poor. Hindi iyan nangyayari sa usapin ng vaccine ngayon. Inuuna ang may pera at makapangyarihan. 

 Natatagpuan din ang Diyos ng mga taong naghahanap sa kanya. Nakita siya ng mga pantas kahit na sila ay galing sa malalayong lugar. Maaaring mga dalawang taon sila naghahanap sa sanggol. Iyan ang kwento nila kay Herodes kaya noong hindi na sila bumalik sa kanya, pinapatay ng hari ang mga sanggol sa Bethlehem at sa paligid nito na nasa dalawang taon gulang pababa. Malayo ang kanilang pinanggalingan at matagal nilang hinanap pero natagpuan nila. Totoo ang sabi ni Jesus: Seek and you shall find. 

 Pero si Herodes at ang mga dalubhasa sa batas sa Jerusalem ay hindi nila natagpuan ang bata. Ang Bethlehem ay malapit lang sa Jerusalem – mga 10 kilometro lang. Alam nila kung saan ipanganganak ang bata – matatagpuan ito sa Banal na Kasulatan. Kaya noong tinanong ni Herodes ang mga experts sa Bible, kaagad natukoy nila. Pero hindi sila interested na puntahan ang bata. We will meet the savior not because we know but because we go out of our way to meet him. Pumunta ang Diyos sa kanyang bayan at hindi siya natagpuan, hindi siya tinanggap ng kanyang mga kababayan. Mga dayuhan pa ang nagpahalaga sa kanya. 

 Ngayong taon 2021 ang paksa natin ay Missio ad Gentes – misyon sa mga hindi pa Kristiyano. Ito po ay pastoral priority natin sa simbahan dahil sa ito ang huling habilin ni Jesus bago siya umakyat ng langit, na humayo tayo sa buong mundo, ipahayag ang mabuting balita, at gawing alagad ni Jesus ang lahat. Si Jesus ay dumating para sa lahat. Marami pa ang nag-aantay ng mabuting balita. Tayong biniyayaan na makilala si Jesus ay may tungkuling ipakilala siya sa iba. Kaya nga ang tagline natin ay gifted to give. We are gifted with the faith in order that we may give the faith. But this is true not only with the faith but with all the good things that we have received. Ano mang biyaya na natanggap natin sa Diyos ay hindi lang para sa atin. Ito rin ay para sa iba. Ang ating kayamanan, ari-arian, talino, oportunidad – ang mga ito ay pinasasalamat natin at ang mga ito ay sinisikap nating ibahagi sa iba. We become channels of God’s goodness to others. This is the challenge of our catholicity. We are called to be more universal in our outlook and in our generosity because God has come not only for a particular group but for all. Kaya nga ang symbol ng epiphany ay ang liwang ng bituin. Ito ay nakikita ng lahat. Ito ay para sa lahat. Ngunit ang makikinabang sa liwanag na ito ay aalis sa kanilang kinaroronan, aalis sa kanilang status quo, upang hanapin ang kaligtasan na itinuturo ng liwanag.

Homily January 1, 2021 Mary, Mother of God

Num 6:22-27 Gal 4:4-7 Lk 2:16-21 

 Happy New Year! This is our celebration today, the New Year, but this is not the only celebration of January 1 every year. For us in the Church it is the solemnity of Mary, the Mother of God. January 1 is also the World Day of Peace. Napakayaman ng kahulugan ang unang araw ng calendar year. 

Ito ang ika-54 taon ng World Day of Peace na sinimulan ni St. Paul VI noong 1967. Sa araw na ito ipinagdarasal natin ang kapayapaan sa mundo na lubhang napaka ilap. Kapayapaan ang message ng anghel sa mga pastol noong isinilang si Jesus: Peace on earth! Ang Santo Papa ay nagbibigay ng mensahe tungkol sa kapayapaan tuwing January 1. The message of Pope Francis this year is: THE CULTURE OF CARE AS THE PATH TO PEACE. Napapasaloob dito ang pangangalaga sa kapwa, sa mga mahihina, sa mga dayuhan, at sa kapaligiran. Sa Banal na Misa ngayon ipagdasal natin na pagkalooban tayo ng Diyos ng kapayapaan. Ito ay isa sa hinahangad ng lahat, at from experience, hindi natin maaabot ang kapayapaan sa ating sariling pagsisikap lamang. Ito ay biyaya ng Diyos. Patuloy nating hingin ito. 

Ang January 1 ay ang ika-walong araw pagkatapos ng pagsilang ng Panginoong Jesus na ipinagdiwang natin noong December 25. Ayon sa kaugalian ng mga Hudyo, sa ika-walong araw ng pagsilang tinutuli ang bata kung kailan din siya binibigyan ng pangalan. Ang pagbibigay ng pangalan ay mahalaga dahil ang pangalan ng isang tao ang nagpapahiwatig ng kanyang misyon o gawain sa buhay. Kung ano ang tawag sa kanya, magiging ganyan siya. Ang bata ay tinawag na Jesus, ayon sa sinabi ng anghel kay Jose. “You are to name him Jesus because he will save his people from their sins.” Iyan ang ibig sabihin ng pangalang Jesus: manliligtas. Ang pagtutuli sa batang Hudyo ay ang pagpasok niya sa bayang hinirang ng Diyos, ang lahi ng mga Hudyo. Si Jesus ay isang Hudyo at tinupad niya ang pangako sa mga Hudyo. Siya ang Kristo. 

Ngayong huling araw ng Christmas Octave, ang focus ng ating pansin ay ang Ina ni Jesus, si Maria. Marami tayong mga titles sa Mahal na Birhen dahil sa marami ang kanyang katangian, marami ang kanyang mga papel, at marami ang kanyang pagpaparamdam ng kanyang pagkalinga sa atin sa pamamagitan ng kanyang mga Apparitions. Kaya mayroon tayong Birhen ng Fatima o ng Lourdes o ng La Salette. Mayroon tayong Maria Ina ng Hapis, Reyna ng mga Apostol, Ina ng Simbahan, Mary Help of Christians. Sa lahat ng mga titles ng Mahal na Birhen, ang pinakamahalaga ay si Maria na Ina ng Diyos. Iyan ang pinakamahalagang papel na ginampanan niya sa Kasaysayan ng Ating Kaligtasan: siya ay Ina ng Diyos. Matagal na pinagdebatihan ang title na ito sa loob ng simbahan. May mga obispo na nagsasabi na siya ay Christotokos – tagapagdala ng Kristo pero may mga obispo na nagsasabi na siya ay theotokos – tagapagdala ng Diyos. Ang naging opisyal na katuruan ng simbahan tungkol dito ay idineklara ng First Council of Ephesus noong taong 431 AD na si Maria ay Ina ng Diyos. Siya ay theotokos. Ang pinapahalagahan dito ay ang kanyang anak, na ang anak niya ay Diyos. Si Maria na Ina ng Diyos ay hindi Diyos, kundi ang anak niya ay Diyos, tulad ng kapag sinabi natin na ina ng pari, hindi ibig sabihin na siya ay pari kundi ang anak niya ay pari. 

 Si Maria ay ina ni Jesus, na ayon kay San Pablo sa ating ikalawang pagbasa, na sa takdang panahon ay isinilang ng isang babae upang tayo ay tubusin at maging mga ampon na anak ng Diyos. Alam natin na ang huling pamana ni Jesus sa atin bago siya mamatay sa Krus ay ang kanyang ina. Ipinagkatiwala ni Jesus si Maria sa atin na kinatawan ng minamahal niyang alagad at pinagkatiwala din tayo sa kanyang Ina. Maganda at sa unang araw ng taon hinahawakan natin ang kamay ni Maria na Ina ng Diyos at Ina rin natin. Hindi natin alam saan tayo dadalhin ng taong 2021, pero may assurance ngayon na nandiyan si Maria na ating Ina. Hindi tayo nag-iisa at hindi niya tayo pababayaan. 

 Kunin natin ang attitude ni Mama Mary sa araw na ito. Nasorpresa si Maria sa mga sinasabi ng mga pastol noong ang mga ito ay dumalaw sa kanila sa gabi ng pasko. Siguro naguluhan din siya sa balitang may mga anghel na umawit sa mga pastol. Ano ang ginawa ni Maria? Mary kept all these things, reflecting on them in her heart. Sa simula ng bagong taon, kasama ni Maria, manahimik tayo, magnilay at magdasal. Hanapin natin ang kahulugan ng mga pangyayari sa buhay natin. Alam natin na kasama natin ang Diyos sa ating kasaysayan. May sinasabi siya sa mga pangyayari. Taimtim natin itong pagnilayan. Kaya ang magandang pagdiwang ng Bagong Taon ay pananahimik at pagdarasal. Ipaubaya natin sa Diyos ang taong 2021. Kakaiba ito sa ginagawa ng mga taong wala ng ginawa kundi magpaputok, mag-ingay, tumalon at mag-inuman ng alak. Umaasa silang magugulat nila ang malas sa buhay nila sa kanilang pag-iingay. Hindi iyan totoo. 

 Ano kaya ang dadalhin ng 2021? Noong nakaraang taon, pagpasok ng taong 2020, mataas ang ating pag-asa. Simula noon ng bagong decada. Hindi natin inasahan ang dinala ng 2020. Noong Enero pa lang sinalubong tayo ng pagsabog ng bulkang Taal. Noong Febrero pumasok na ang Covid 19 sa ating bansa at nabalitaan na natin ang lockdown sa Wuhan, China. Hindi naman tayo umasa na maaapektuhan tayo. Pero sa kalagitnaan ng March nagkalockdown na rin tayo. Tumigil na ang karaniwang takbo ng buhay natin. At ngayon ay nasa 10 buwan na tayo ng iba’t-ibang level ng lockdown. Patuloy ang ating takot sa balita ng bagong strain ng Corona Virus. Dinalaw din tayo ng apat na sunod-sunod na bagyo na nagdulot ng malalaking baha sa iba’t-ibang bahagi ng bansa. Mabigat na ang mga natural calamities at health problems, mas lalo pang pinatindi ng mga pagsasamantala ng pamahalaan sa taong bayan. Patago at sapilitang pinasabatas ang Terror Law. Kung gaano kabilis ang pagpasa ng Terror Law ganoon din kabagal ang pag-aksyon ng Supreme Court sa 37 petitions laban dito. Mula noong buwan ng Mayo hanggang sa buwang ito, hindi pa ito inaaksiyunan. Gaanon din kabilis ang pagtanggi sa franchise renewal ng ABS -CBN na wala namang dahilan. Mabagal din ang pagtugon ng ayuda sa mga nawalan ng hanap buhay. Hayyy! 2020! 

 Pero huwag tayong mawalan ng pag-asa. Kahit na may mga banta na sa 2021 tulad ng di pagkakasundo tungkol sa vaccine at kung sino ang makatatanggap nito, at banta ng second wave of lockdown at ng new strain ng virus, hindi tayo nawawalan ng pag-asa. Sa ating unang pagbasa sinabi ng Diyos kay Moises kung ano ang blessing na ibibigay ni Aaron at ng kanyang mga anak sa mga Israelita. Si Aaron at ang mga anak niya ang mga pari sa bayan ng Israel. Ang bendisyon niya ay ang pagpapadala na ibibigay ng Diyos sa kanyang bayan. “The Lord bless you and keep you! The Lord let his face shine upon you, and be gracious to you! The Lord look upon you kindly and give you peace!” Sa mga blessings na ito, ang Diyos ang gagawa. Siya ang mananatili sa atin. Siya ang magiging mabuti sa atin. Siya ang magiging mahabagin sa atin at magbibigay ng kapayapaan. Ang Diyos nga ay active sa ating kaligtasan. Hindi niya tayo pababayaan. 

 Ngayong taon ay aalalahanin natin ang 500th anniversary ng ating pananampalatayang Kristiyano sa ating kapuluan. Ito ay dapat din magbigay sa ating ng pag-asa. 500 yeara na tayong inalalayan ng Diyos. Talagang tapat siya. Hindi niya tayo ngayong basta na lang na bibitawan. Ang pag-asa natin ay nababase sa katapan na Diyos sa atin. 

 Marami ang nagtatanong: nasaan ba ang Diyos sa mga nangyayari ngayon? Nandiyan siya! Kung sinorpreso tayo ng 2020, hindi ba tayo mas masorpresa na nakayanan natin ang ating dinaanan? Nakayanan nating magampanan ang ating trabaho, ang mag-aral, at iba pang gawain sa pamamagitan ng online facilities. Nakayanan nating mapanghawakan at mapalalim pa ang pananampalataya kahit na nasa bahay lang tayo. Nakayanan na tumulong sa kapwa kahit na mabigat din ang buhay natin. Paano natin nagawa ang mga ito kung hindi dahil sa Diyos? Kaya kasama ng Mahal na Ina, kasama ng bendisyon ng Diyos mahaharap din natin ang 2021 ng buong pag-asa. God is with us! We are not alone. We can face this together with God!