Ang Huling Hapunan ng Panginoong Jesus ay ang pagdiriwang ni Jesus at ng kanyang mga alagad sa pinakamahalagang hapunan ng mga Hudyo sa kanilang pamilya kada taon. Iyan iyong hapunan pampaskuwa. Doon nagkakatipon ang mga Hudyo sa lamesa upang gunitain ang paglaya nila sa Egipto noong panahon ni Moises. Iyan po iyong binasa natin sa aklat ng Exodo sa ating unang pagbasa. Nagkakatipon ang pamilya na nakahanda nang umalis at pinagsasaluhan nila ang kordero na nilitson. Ang dugo nito ay winisik nila sa mga hamba ng kanilang mga pintuan upang hindi sila pasukin ng kamatayan. The angel of death will pass over them, kaya nga Passover meal partaking of the Passover lamb, not only keeping them from death but giving them the food necessary to cross to freedom.
Our second reading is the oldest account of the Last Supper of Jesus. It is not found among the gospels but from the letter of Paul to the Corinthians, which was written some 10 years before the writing of the first Gospel, that of Mark. Dito pinaalalahanan ni San Pablo ang mga Kristiyano ng kahalagahan ng kanilang lingguhang hapunan. Medyo naabuso na ito ng mga kristiyano. Para na lang ordinaryong kainan ang ginagawa nila, na sa halip na magkaisa, sila ay nagkakanya-kanya na. Ang iba ay labis na busog at ang iba ay nagugutom. Nawawala na ang bahaginan. Sinabi ni Pablo na itong ginagawa nila ay tinanggap din niya. Ibig sabihin na ito’y kaugalian na ng mga apostol, na nanggaling pa kay Jesus. May binago si Jesus sa Huling Hapunan sa kinaugalian ng mga Hudyo. Sa halip na makinabang sa karne ng kordero, sila ay nakikinabang sa katawan ni Jesus, sa anyo ng tinapay. Maliwanag ang salita ng Pangioon: “Ito ang aking katawan na para sa inyo. Gawin ninyo ito bilang pag-alaala sa akin.” Ang dugo ng nagligtas sa kanila ay hindi na dugo ng kordero kundi dugo ni Jesus. Ito na ang dugo ng bagong tipan na ibinuhos para sa atin. Itong pag-aalay ni Jesus ng kanyang katawan at dugo para sa atin sa hapunan ay magaganap sa susunod na araw sa Kalbaryo. Talagang ang kanyang katawan at dugo ay ibinigay para sa atin. Kaya mahigpit ang kaugnayan ng ating banal na misa sa nangyari kay Jesus sa Kalbaryo. Kaya sa bawat misa natin, nandoon ang larawan ni Jesus na nakapako sa Krus.
Ang pinakapagsamba natin sa Diyos ay ang pag-aalay ni Jesus. Sa kalbaryo pinapahiwatig sa atin ang kasamaan ng kasalanan. It brings unnecessary cruel suffering, even to the innocent. But at the same time Calvary stands for God’s commitment to us in love. Tinanggap ni Jesus ang lahat, alang alang sa atin. Si Jesus na nakapako sa krus ay ang pinaka-assurance natin na hindi tayo iiwan ng Diyos, na mahal niya tayo unto death. Sinabi ni San Juan sa ating Gospel: “He loved his own in the world and he loved them to the end.”
Isa lang ang pag-aalay ni Jesus sa Kalbaryo. Hindi na ito mauulit. It has eternal value. Sa bawat misa ay pinapasa-ngayon natin, we make present among us the one sacrifice of Jesus Christ. Kaya ganyan kahalaga ang misa sa atin. We come in the presence of the sacrifice of Christ. It is the same sacrifice of Christ in Calvary and on our altars. Kaya, although dahil sa pandemia, nanonood na lang kayo sa mga misa, pero dapat sa puso natin, nandyan iyong desire, iyong pananabik to participate physically in the mass. Our online mass is a poor substitute of the real physical participation in the mass. At the moment we are constrained to watch the online masses, but please do not lose the fire, the desire to be physically present when it is possible, and to really receive the body of Christ into our body.
Among the four gospels, only in the gospel of John do we not have the narration of the consecration of the bread and wine. Maaaring hindi na ito isinama ni Juan sa kanyang Gospel dahil sa alam niya na ito ay kasama na sa ibang gospels. Tandaan natin na ang Gospel ni Juan ang huling gospel na isinulat, maaaring some 30 years after the gospel of Mark. Mayroon siyang kuwento ng Last Supper pero sa halip na institution of the Eucharist, siya lang ang may kuwento ng paghuhugas ni Jesus ng mga paa ng mga apostol.
Ang paghuhugas ng paa ay ang gawain ng pinakamababang alipin. Kapag may dumadating na bisita, sinasalubong siya ng alipin at hinuhugasan ang kanyang paa bilang tanda ng hospitality. Magandang pansinin ang sinabi ni John: “During supper, fully aware that the Father had put everything into his power and that he had come from God and was returning to God, he rose from supper and took off his outer garments. He took a towel and tied it around his waist.” (Jn. 13:2-4 NAB) Alam ni Jesus ang kapangyarihan na ibinigay sa kanya ng Ama, alam niya na galing siya sa Diyos at babalik sa Diyos. Alam na alam niya ang kanyang kadakilaan, pero hinugasan niya ang paa ng mga alagad niya. Ang kapangyarihan ay ginamit niya hindi upang siya ay paglingkuran at pahalagahan, kundi upang mag serve sa iba, tulad ng pag-se-serve ng isang mababang alipin. Kaya pagkatapos ng paghuhugas, maliwanag na kanyang sinabi na ang ginawa niya ay dapat nilang gawin sa isa’t isa. Ito ay isang halimbawa na dapat nilang sundin. Maghugasan sila ng paa. Mag-serve sila sa bawat isa.
May ritual din tayo ng paghuhugas ng paa pagkatapos ng homilia, hindi sa 12 persons pero 4 lang na representatives ng ating panahon ngayon. Ang isa ay si Fr. Geoffrey Eborda, Jr., isang paring Agustiniano. Ang mga Augustinians ang naunang missionary sa Pilipinas. Parangalan natin ang lahat ng mga missionaries muna noon hanggang ngayon. Si Ms Ruzzel Ramos naman ay isang full time catechist sa Don Bosco Tondo. Kinakatawan niya ang mga magulang, guro, mga lolo’t lola at mga katekista na nagbabahagi ng pananampalataya sa susunod na generasyon. Si Mr Roman Garry Lazaro ay isang kabataan dito sa social media work ng Cathedral. Siya ang representative ng mga kabataan at social media missionaries na nagpapaabot sa atin ng mga banal na pagdiriwang sa mga online facilities. Si Sr. Venus Marie Pegar ay isang madre ng Sisters of St. Francis Xavier na tinatag ni bishop Alexander Cardot ng Yangon Myanmar. Nakikiisa tayo sa mga taga-Myanmar na nakikibaka ngayon para sa democrasiya at tunay nakapayapaan.
Ang paghuhugas ng paa ay ang katumbas para kay Juan ng institution of the Eucharist. In fact ito ang kahulugan ng Eucharist – si Jesus na nag-aalay ng sarili, kaya dapat din tayo mag-alay sa isa’t isa. Kung totoo ang pagtanggap natin kay Jesus sa Banal na Communion, dapat din natin gawin ang ginawa niya. So the Holy Mass for us is not just a ritual, but it is a commitment. Dito papasok uli ang ating paksa sa taong ito: Gifted to Give. We are gifted by Jesus with his body and blood, let us also give to others by serving them and sharing with them.
Pagkatapos ng huling hapunan pumunta si Jesus sa Garden of Gethsemani, at doon sa matinding panalangin tinanggap ni Jesus ang kalooban ng Ama para sa kanya. Bukas mararanasan natin ang pagpapakasakit ni Jesus. Nagtataka ang tao kay Jesus, tulad ng nagtataka si Pilato at si Herodes na kalmado siya sa harap ng mga akusasyon at pag-aabuso sa kanya. Jesus did not struggle anymore. He struggled on the Mt. of Olives in Getsemani. Ganoon katindi ang kanyang struggle na sinulat ni San Lukas: “He was in such agony and he prayed so fervently that his sweat became like drops of blood falling on the ground.” (Lk. 22:44) Tinanggap niya doon ang kalooban ng Ama, at mula noon mapayapa na ang loob niya, tinanggap na niya ang lahat ng pasakit sa kanya.
Ang ating misa ngayong gabi ay wawakasan natin ng pagsama sa Panginoon Jesus sa kanyang pagdarasal sa Jarden ng Getsemani. Sana hindi niya sabihin sa atin ang sinabi niya kay Pedro at sa kanyang mga kasama: “Hindi ninyo ba ako masasamahan ng isang oras man lang sa pagdarasal? Pray that you will not fall to the test.” Kaya mayroon po tayong pagtatanod ng isang oras together with Jesus in the Blessed Sacrament as we end this mass. Join us and join Jesus, kahit online sa isang oras ng panalangin.
No comments:
Post a Comment